خورشید کعبه

سخن از شخصیت بى مانند امیر مؤ منان على علیه السلام ؛     شخصیتى که بشر با آن همه توصیفى که تاکنون از او داشته است ، هنوز در حسرت دست یافت     به حقیقت اوست . چهره مقدسى را که زادگاهش خانه خدا و محل نشو و نمایش دامان نبى     اکرم و وجود مقدسش آیینه تمام نماى پیامبران الهى و آخرین سفیر خدا و به    فرموده قرآن ، نفس و روح و جان محمد مصطفى بوده ، چگونه مى توان توصیفش کرد.

چه سخنى زیبنده مقام اوست در حالى که پیامبر صلى الله علیه و آله حقیقت او را مکتوم داشت و در پایان یک ماءموریت که به استقبال وى شتافت ، چنین فرمود: اگر نمى ترسیدم که گروهى از امت من سخنى را که مسیحیان درباره عیسى مسیح (ع)گفته  درباره تو بگویند، امروز در شاءن و منزلتت سخنى مى گفتم که از کنار هر گروهى که عبور کنى ، خاک زیر پاى تو را براى تبرک برگیرند.

او محبوب ترین خلق خدا و مظهر کلمة الله الحسنى بود. او همانند پروردگارش با مؤ منان در کمال راءفت و رحمتت و با دشمنان خدا مظهر خشم و خشونت بود. او فرزند جبهه و جنگ و جهاد بود و از دوران کودکى فدایى و پشتیبان رسول الله صلى الله علیه و آله بود.

او پس از پیامبر صلى الله علیه و آله بیشترین رنج را دید و خون دل فراوان خورد. او براى حفظ اسلام و وحدت مسلمانان از حق مسلم خود چشم پوشید تا پیکره اسلام آسیب نبیند و بر تمام مصیبت هاى بى شمارش صبر پیشه کرد، همانند کسى که در چشمش خار فرو رفته و در گلویش استخوان گیر کرده است .

به یقین همین صبر و زیباى على علیه السلام بود که ایمان و اخلاصش را تفسیر نموده و وى را در تاریخ جاوید کرده است .

و در یک کلام على حقیقت جاویدى است که به فرموده پیامبر صلى الله علیه و آله هیچ کس جز خدا و رسولش او را نشناخت .

با ورق زدن برگهاى زرین عالم هستى ، صفحات آن را پر از وقایع و صحنه هاى گوناگون فداکاریها و رشادتها و دلاوریهاى جوانمردان غیور و با شرف مى بینیم که با دفاع آرمانى خود، کرامتهاى انسانى خود را به ثبت رسانده اند. در این راستا یکى از همان مردان غیرتمندى که بزرگترین و بیشترین نقش را در تاریخ عالم اسلام ایفا کرد، امروز به عنوان اسوه و الگوى ما در صحنه دفاع از اسلام و قرآن ظاهر گشته و با شجاعت و مردانگى خود که زبانزد خاص و عام و دوست و دشمن و زن و مرد و کوچک و بزرگ شده ، به نام حیدر کرار معروف گردیده است . آن شخصیتى که با حضور خود در تمام جنگهاى اسلامى ، در صف اول قرار گرفت و بیشترین صدمات را به دشمن وارد ساخت ؛ آن دلاورى که نامش پشت دشمن را سخت مى لرزاند... .

آرى ، این آوازه بلند على علیه السلام بود که به رغم تلاش دشمن در جهت خاموش کردن نام او، نام و کارش زینت بخش صفحات تاریخ است . مردانه جنگید و از اسلام و قرآن دفاع کرد و لحظه اى هراس نداشت و در این بین صدمات بسیارى بر بدنش وارد آمد که از احد آغاز گردید و با ضربات ناجوانمردانه شقى ترین افراد امت ابن ملجم مرادى در شب نوزدههم ماه رمضان سال چهلم هجرى  سر مقدس على علیه السلام را شکافت . ، موى سفیدش را با خون سر خضاب و رنگین کرد.

 نداى حضرت بلند که : بسم الله و بالله و على ملة رسول الله فزت و رب الکعبة ؛ سوگند به خداى کعبه که رستگار شدم .

پرواز روح 

دو سوم از شب بیست و یکم گذشته بود. حضرت همچنانکه مشغول سخن گفتن بافرزندان  خویش بود، از هوش رفت و پس از دقایقى به هوش آمد و فرمود: اینک رسول خدا  و عموى من ، حمزه و برادرم جعفر نزد من آمدند و گفتند: زود بشتاب که ما مشتاق و منتظر هستیم . این گفت و پیشانى مبارکش عرق کرد. چشمهاى مبارک را بر هم گذاشت و دست و پاى را سوى قبله کشانید و پس از شهادتین ، روح بلندش به ملکوت اعلى پر کشید. بار دیگر وضعیت آسمان و زمین بر آشفت و در آن شب ، آفاق آسمان دگرگون گشت ؛ بار دیگر زمین به لرزه در آمد و صداى تسبیح و تقدیس فرشتگان از هوا شنیده مى شد. قبایل جن نوحه مى کردند و به سختى مى گریستند و مرثیه مى خواندند و با بلند شدن صداى گریه و شیون از خانه على علیه السلام اهل کوفه دانستند که مصیبت آن حضرت روى داده و از این رو یکباره در مصیبت على علیه السلام گریستند و خاطره رحلت پیامبر بزرگوار اسلام زنده شد.

محمد بن حنفیه مى گوید: به خدا قسم ، مى دیدم که جنازه آن حضرت بر هر دیوار و ساختمان و درختى که مى گذشت ، آنها سر تعظیم فرود مى آوردند و خم مى شدند و خشوع مى کردند.

هنگامى که جنازه به محل دفن رسید، تابوت به زمین گذاشته شد. نخست امام حسن مجتبى علیه السلام به دستور امیر مؤ منان علیه السلام بر پیکر آن حضرت نماز خواند و پس از نماز، جنازه را برداشتند و همان محل را خاک بردارى کردند. ناگاه قبر ساخته و لحد پرداخته اى ظاهر شد و تخته اى در زیر قبر فرش شده بود که بر آن لوح ، به خط سریانى دو سطر نقش بسته بود:

بسم الله الرحمن الرحیم ، هذا ما حفره نوح النبى لعلى وصى محمد صلى الله علیه و آله قبل الطوفان بسبعمائة عام .این همان قبرى است که نوح پیامبر براى على علیه السلام ، جانشین محمد صلى الله علیه و آله ، هفتصد سال پیش از طوفان حفر کرده است .

سلام بر اول مظلوم عالم

سلام بر ساقى کوثر