در الهى نامه علامه حسن زاده آملی :

 الهى ! به حق خودت حضورم ده و از جمال آفتاب آفرینت نورم ده    

 . الهى ! همه از تو دوا خواهند و حسن از تو درد

 الهى ! همه گویند بده ، حسن گوید    : بگیر.

 الهى ! همه برهان توحید خواهند و حسن دلیل تکثیر.

 الهى ! اگر چه درویشم ؛ ولى     داراتر از من کیست که تو را دارم ؟

 الهى ! در ذات خودم متحیرم تا چه رسد در ذات تو

 الهى ! گروهى کوکو گویند و حسن هوهو.

 الهى ! خنک آن کس که وقف تو شد.

 الهى ! همه از مردن مى ترسند و حسن از زیستن که این کاشتن و آن درویدن

. الهى ! شب پره را در شب پرواز باشد و حسن را نباشد.

الهى ! خوشا آنان که همواره بر بساط قرب تو آرمیده اند.

 الهى ! خوشا آنان که در جوانى شکسته شدند که پیرى خود شکستگى است .

 الهى ! حرف هایم اگر مشوش است از دیوانه پراکنده خوش است .