جهانی ترین،حساس ترین، و جذاب ترین محور سخنان رهبری چه بود؟
برای آنانی که فراموش کرده و یا قصد فراموشی آن را دارند که حرف اول و آخر در مواجهه ی با آمریکا را تنها شخص اول کشور یعنی فرماندهی معظم کل قوا می زند و دیگری برای آنانی که خود را از دیگران برای انقلاب دلسوزتر و انقلابی تر می دانند
دیدار روز گذشته رهبر معظم انقلاب حضرت آیت الله العظمی خامنه ای با مقامات عالی رتبه کشور هم هر چند مانند همیشه پر محتوا و ذی قیمت بود اما شرایط حساس کشور و نیز اختلافات حادث شده میان برخی مسئولان وسران قوا، محورهای این دیدار را بسیار حائز اهمیت کرده و آن را ویژگی های دوچندانی بخشیده بود. این سخنرانی دارای سه بعد بسیار ستودنیِ "جهانی ترین"، "حساس ترین"، و "جذاب ترین ها" بود.
جهانی ترین بعد سخنان ولی امر مسلمین جهان درباره تهدیدات نظامی اخیری بود که هر از چندگاهی تیتر اخبار رسانه ها را به خود اختصاص می دهد. ایشان در این باره فرمودند: "بعید است آنها این حماقت را انجام دهند اما همه بدانند اگر این تهدید عملی شود میدان مقابله ملت ایران فقط منطقه ما نخواهد بود بلکه این مقابله، میدان گسترده تری خواهد داشت.
این جمله ی هر چند کوتاه آب سردی را می مانست که بر سر تمامی جنجال های تبلیغاتی روزهای اخیر ابرقدرت پوشالی غرب یعنی آمریکا ریخته شد. تامل در این سخنان و رمزگشایی از رموز آن می تواند فهم آن را مایه قوت قلب بیشتری کند.
حساس ترین فراز از سخنان رهبر فرزانه انقلاب اشارات و تصریحات معظم له بر مسئله ی وحدت و اتفاق نظر و عملکرد همگان حول محور آرمان های انقلاب و نظام اسلامی بود.
رئوس این فراز ارزشمند بر سه موضوع مغفول تکیه داشت ؛" آتش افروزی های سیاسی و دامن زدن به اختلاف ها" ، "جذب حداکثری و دفع حداقلی" ، "فریضه بودن وحدت و همدلی میان مسئولان" .
جذاب ترین محور بحث مقام معظم رهبری موضوع مذاکره با آمریکا بود. "ما با دلایل واضح، مذاکره با امریکا را رد کرده ایم چرا که مذاکره در سایه تهدید و فشار و ارعاب را مذاکره نمی دانیم و به همین علت، همچنان که مسئولان محترم کشور گفته اند ما اهل مذاکره هستیم اما نه با امریکایی که خواستار گفتگو در سایه تهدید و تحریم و زورگویی است." چشم نوازترین اشاره در این سخنان نگاه واقعی و به دور از برداشت های صفر و صدی در مسئله ی مذاکره و رابطه ی ایران و آمریکاست. تعابیر اخیر معظم له به خوبی نشان داد که موضع جمهوری اسلامی در تعامل یا عدم تعامل با آمریکا نگاهی صفر و صدی نیست بلکه برداشتی است منطبق بر واقعیات اثبات شده که بر پایه ی آن سران ایالات متحده بایستی از یک دندگی و تظاهر به ابرقدرت بودن خود عقب نشینی کرده و ضمن به رسمیت شناختن حقوق ملت ایران، به مانند بسیاری دول دیگر طرق عادی و دیپلماتیک مذاکره و رو در رویی را انتخاب کنند.
