موسوی متشکرم و خداحافظ اصلاحات!

عطاءالله بیگدلی

1. تمایل به تجدد خواهی از نوع جدید آن سابقه‌ای صد ساله و به پهنای مشروطه در ایران دارد. این طلب و میل در برهه‌های مختلف ظهورات و بروزات گوناگون داشته است و مشتمل بر طیفی از تندروان و کندروان و عقلا و خامان بوده است. این تمایل در تمامی دوران صد ساله، انقلابی نبوده است و اصولاً گرایش راست لیبرال به نوعی حافظ وضع موجود و پیش بردن اهداف بورژوازی از طریق مسالمت آمیز و مشارکت نرم در حاکمیت است. انقلاب‌های بورژوازی در همان سال 1789 تمام شد.

2. طیف‌های تجددخواه از نظر نظری نیز متنوع‌اند و از تجدد خواهان رسماً منکر دین تا آنانی را که از دین تفاسیر دموکراتیک و لیبرالی دارند در بر می‌گیرد. دسته اخیر گاه «واقعاً» معتقدند دین با لیبرالیسم و حدأقل با برخی نهادهای فرهنگی، اجتماعی و تمدنی آن مانند دموکراسی و حقوق بشر سازگار است و سازگار ننمودن دین با دستاوردهای دنیای مدرن از سوی سنت‌گرایان، خیانت به دین و طرد و نفی آن از صحنه اجتماع است. آن چه در تمامی این طیف مشترک است و قدر جامع غرب‌گرایان را تشکیل می‌دهد اصالت دادن به غرب و سعی در سازگاری دین با آن است. هرکس اصاله الاقتضائی است لاجرم مدرن و متجدد و غرب‌زده است و مدام از اسلام و نحوه سازگاری آن با اقتضاءات زمان می‌پرسد و البته گه‌گاه دلسوزی در طرح و حل این پرسش دارد.

ادامه متن کامل در سایت http://yasin.vcp.ir/ کلیک کنید