این تحریم ها باعث مشکلاتی برای ایران شده اما نتوانسته اقتصاد این کشور را به زانو درآورد. ایران بیش از یکصد میلیارد دلار ذخایر ارزی دارد که دست کم برای 17 ماه کافی است. از طرف دیگر ایران همیشه برای نفت خریدار پیدا می کند. صادرات غیرنفتی ایران به ویژه به کشورهای همسایه نیز به نوبه خود منابع ارزی دیگری تامین می کند.

هفته نامه اکسپرس خاطرنشان کرد: این عقیده که مشکلات اقتصادی باعث تغییر باور جمهوری اسلامی در زمینه برنامه هسته ای اش خواهد شد عقیده باطلی است. موفقیت جمهوری اسلامی این بوده که برنامه هسته ای را به یک نهضت ملی تبدیل کرده است. مقاومت در برابر مداخله خارجی هنوز هم یکی از محرکه های پرقدرت مردم است. جمهوری اسلامی اکنون متقاعد شده که غربی ها سیاست براندازی را در پیش گرفته اند و برنامه اتمی تنها یک بهانه است. ایران به موازات این تحریم ها متحمل حملات ویروس های کامپیوتری و سوءقصد به جانب دانشمندان ایرانی نیز شده است. به همین خاطر سخت بتوان تصور کرد که نسبت به پرونده هسته ای خود عقب نشینی کند.

نشریه فرانسوی نوشت: هدف کشورهای غربی چیست؟ در توافق ماه مه 2010 بین ایران، برزیل و ترکیه پیش بینی شده بود که ایران ذخیره اورانیوم خود را که به میزان ضعیف غنی شده به کشور ثالثی خواهد داد تا آن را به میزان 20درصد غنی کند و به ایران بازگرداند. این توافق از سوی کشورهای غربی نادیده گرفته شد. به نظر می رسید که تهران حاضر بود به میز مذاکره بازگردد به این شرط که حق غنی سازی اش مورد رسمیت شناخته شود، امتیازاتی نیز به کشورهای غربی بدهد. ولی به نظر می رسید ایالات متحده چندان برای مذاکره آمادگی ندارد. این بلاتکلیفی ها نزد مقامات جمهوری اسلامی بدین صورت تعبیر شد که غربی ها سیاست تغییر حکومت را دنبال می کنند. ایجاد چنین احساسی بی شک به توافق و مصالحه ختم نمی شود و می تواند منجر به قاطعیت بیشتر جمهوری اسلامی بر سر پرونده هسته ای شود. به همین دلیل، اکنون زمان آن رسیده که سیاست اعمال تحریم علیه ایران را به شکلی بیطرفانه مورد ارزیابی قرار دهیم و بررسی کنیم که آیا این سیاست واقعاً خواهد توانست معضل هسته ای ایران را حل کند.

منبع:کیهان